OTİZM

Otizm diğerleriyle iletişim kurmayı zorlaştıran ve engelleyen bir beyin bozukluğudur.Otizmde beynin farklı bölgeleri bir arada çalışamaz.Otizmin nedeni tam olarak bilinmese de, bazı bilim adamları genetik olduğunu düşünmektedir.Diğer araştırmalar, otizmi tetikleyenin belirli ilaçlar veya çocuğun çevresindeki şeyler olup olmadığı üzerine yoğunlaşmıştır.

Belirtilerin şiddeti farklılık gösterse de  belirgin belirtiler gözlenir.Göz göze gelme, yüz ifadesi ve beden dili gibi sözsüz iletişim becerisinin gelişiminde belirgin problemler,yaşıtlarıyla arkadaşlık kuramama,diğerleriyle eğlence, ilgi veya başarıyı paylaşmaya karşı ilgisizlik,empati eksikliği,diğerlerinin acı ve üzüntü gibi duygularını anlamada zorluk çekebilirler,konuşmayı öğrenememe veya konuşmada gecikme, %40’ı asla konuşmaz,sohbet etmeye başlamada zorlanma,konuşmayı sürdürmede zorlanırlar,kalıplaşmış veya sürekli tekrarlanan konuşma,önceden duydukları belli bir cümleyi sürekli tekrar ederler (ekolali),dinleyicilerinin bakış açısını anlamada zorlanma,kelimelerin teker teker karşılıklarını algılar ve ima edileni anlayamaz,parçalara alışılmışın dışında odaklanma, arabayla oynamaktan çok arabanın tekerleğiyle oynamak gibi daha çok oyuncağın bir bölümüne odaklanırlar,belirli konularla meşgul olma,aynı şeyler ve rutin ihtiyacı,kalıplaşmış (stereotip) davranışlar.

Otizm belirtileri çoğunlukla ebeveyn veya çocuğun bakıcısı tarafından ilk 3 yılda anlaşılır. Her ne kadar otizm doğuştan olsa da, bebeklikte belirtileri anlamak veya teşhis koymak zordur. Ebeveynler çoğunlukla bebekleri kucağa alınmaktan hoşlanmadığında, ce-e gibi oyunlarla ilgilenmediğinde veya konuşmaya başlamadığında endişelenirler. Bazen çocuk yaşıtlarıyla aynı zamanda konuşmaya başlar ve sonra konuşma becerisini yitirir. Ayrıca çocuğun işitme problemi olduğundan da şüphelenilebilir. Otistik bir çocuk çoğunlukla işitmez görünür, fakat bazı zamanlar tren düdüğü gibi uzaktan gelen bir ses ilgilerini çeker. Erken teşhis edilen ve yoğun tedavi gören bir otistik, başkalarıyla ilgilenebilir, iletişim kurabilir ve büyüdükçe kendine bakabilir. Yaygın olarak düşünülenin aksine, çok az otizimli sosyal olarak tamamen izoledir ve kendi dünyasında yaşar.

Erken teşhis ve tedavi otizimli çocukların tam potansiyellerine ulaşmalarına yardımcı olur. Tedavinin birincil hedefi çocuğun yükümlülüklerini yerine getirebilmesini sağlayan becerilerini geliştirmektir. Otizmli belirtileri ve davranışları farklı kombinasyonlarda olabilir ve yoğunlukları değişebilir. Ayrıca bireysel belirtiler ve davranışlar zamanla değişiklik de gösterebilir. Bu nedenlerden dolayı tedavi stratejileri bireysel ihtiyaçlar ve aile kaynaklarına göre düzenlenir. Otistizimli çocuklar genellikle çok iyi yapılandırılmış ve kendilerine özel tedavilere iyi reaksiyon verirler. En başarılı program ebeveynlere yardımcı olan ve çocuğun yaşamına iletişimsel, sosyal, davranışsal, uyum sağlayıcı ve eğitici yönler katandır.

​